| Notities: |
| -Persoon | In 1851 vindt er een boedelbeschrijving plaats van wijlen Hendrik van Huijgenbos, landb., ov. 05-08-1841 te Scherpenzeel. bezit o.a. een kamp bouwland, genaamd de Omloop, te Woudenberg, sectie B 301, groot 1 bunder, 47 roeden. Titel van aankomst: gekocht voor f 500,= van Anthonie van Domselaar x Maria van den Berg, op 22-04-1829, not. H.A. Vlieckx te Amersfoort. Volgens de koopacte is het 1 bunder, 70 roeden, 36 ellen. En een kamp bouwland, genaamd de Eshof, op de Ekrisdijk onder Woudenberg, sectie B 299, groot 1 bunder, 27 roeden. Titel van aankomst: publiek gekocht voor f 475,= van Anthonie van Domselaar x Maria van den Berg, op 05-02-1829, not. H.A. Vlieckx te Amersfoort. (Notarieel Scherpenzeel 4132, nr. 30; 0210-1851)
Antonie van Domselaar emigreerde met zijn gezin in 1841 naar Uruquay en stond op 12-01-1842 ingeschreven in de plaats Aigua, toentertijd een gehucht 88 km ten noorden van de hoofdstad Maldonado. Eind 1847 begin 1848 emigreert Antonio, samen met ( de Duitser) Frederico Frers , inmiddels zijn schoonzoon aangezien hij vóór 20-05-1845 met zijn dochter Maria was getrouwd, naar Argentinië. Zij hielden zich daar bezig met het fokken van schapen en exporteren van wol, iets wat zij vermoedelijk in Uruquay ook deden. In 1849 werd er door Antonio en Frederico gezamenlijk het eigendom gekocht van de maatschappij SAÉNZ, een bedrijf wat zich bezig hield met het exploiteren van gronden. De totale oppervlakte van de gronden bedroeg 4000 hectare en werd verdeeld tussen Antonio en Frederico, waarbij zij hun werkzaamheden van fokken van schapen en exporteren van wol verder konden uitbreiden.
Ná het overlijden van Antonio werden zijn gronden gelijkelijk verdeeld tussen zijn 4 kinderen Bernardino, Cornelio, Gertrudis en Maria. Inmiddels liep er een spoorweg door het land van de Domselaar’s en door de handel die er was werd er een Stationnetje gebouwd waardoor de wol makkelijker te exporteren was naar de havens van Buenos Airos. Dat stationnetje werd op 14-08-1865 geopend als “Domselaar”. Inmiddels had Bernardino in 1868 naast het station een zoutfabriek gesticht. Dat werd de kiem van een bevolkingstoename daar, wat vóór die tijd slechts uit 9 personen bestond.
De gronden waar de spoorlijn overheen liep was als ruil voor het behoud van het station inmiddels geschonken door Bernardino van Domselaar aan de Great Southern Railway en de overige gronden werden door Bernardino verkocht aan speculanten. Vanaf dat moment begon de ontwikkeling van de plaats DOMSELAAR. |
|